‘Ik heb 35 jaar in de uitvaartzorg gewerkt. Ik vond het een prachtig vak! Vooral het contact met de mensen. Je komt in alle lagen van de bevolking en krijgt een kijkje achter de voordeur. Een oom, die een bedrijf in Amsterdam had, vond me geschikt om uitvaartleider te worden: Families bezoeken en hen begeleiden met de uitvaart.
Ik denk nog weleens terug aan een familie die een kind had verloren. Een jongetje van 10/11 jaar. Die jongen wilde graag bij de politie. Zijn kamer was ook volledig zo ingericht. Toen ging bij mij een belletje rinkelen: Daar kunnen we iets mee. Ik heb contact gezocht met de wijkagent, die een goed contact had met dat kereltje en zo is het een hele politie-uitvaart geworden. We kregen begeleiding vanuit huis, ik krijg er nog kippenvel van als ik eraan terugdenk. En we reden langs het bureau waar de vlaggen halfstok hingen. De hele boel stond buiten in de houding. We kregen een motorescorte naar het crematorium én nog begeleiding in het crematorium bij de plechtigheid. Zoiets gaat echt onder je huid zitten. Om iets extra’s te doen geeft heel veel voldoening.’
Theo