Ik ben nog niet zo lang vader. Mijn vriendin raakte ongepland zwanger, en dat kwam als een flinke schok. Ik raakte in paniek. We waren nog niet zo lang samen en ineens moest ik in één klap een volwassen man worden. Tot dan toe was ik vooral bezig met uitgaan, stappen, drinken. Laat naar bed, laat uit bed. Dat zag ik allemaal voor mijn ogen verdwijnen.

Tijdens de zwangerschap bleef dat gevoel knagen. Hoe moest dat straks? Ik zag het echt niet goed komen. Hoe word ik een goede, verantwoordelijke vader? Ik heb daar best mee geworsteld en uiteindelijk hulp gezocht. Dat gaf me meer rust.

Inmiddels is mijn dochtertje 1 jaar en 4 maanden, en ik geloof dat het me goed afgaat. Ik neem mijn verantwoordelijkheid op de juiste manier. Je bent er ineens niet meer voor jezelf, je kind komt op de eerste plaats. Dat betekent minder stappen, op tijd naar bed, want je moet er ook vroeg weer uit. Gelukkig heb ik een dochter die goed slaapt, maar je kunt niet om 1 uur naar bed als je er om 6 uur uit moet.

Rond dezelfde tijd kreeg ik ook een nieuwe baan, als jongerencoach bij Impacter. Zowel mijn werk als het vaderschap hebben me in een bepaald stramien gebracht. Impacter is onderdeel van Travers Welzijn. We zitten op Windesheim, maar zijn daar niet in dienst. We bieden een Persoonlijke Profilerings Ruimte (PPR) waar studenten studiepunten mee kunnen verdienen. Samen zoeken we naar wat hen motiveert, en ik kijk of ik kan helpen dat te realiseren. We werken als coaches op een gelijkwaardige manier: we zeggen altijd we werken niet voor je, maar met je.

Wat ik bij Impacter leer, pas ik ook toe in mijn eigen leven. We helpen jongeren om in hun eigen kracht te staan, en ik denk dat ik die aanpak later ook kan gebruiken bij mijn dochter. Zelf regie nemen, leren om eigenaarschap te tonen over je eigen leven. Dat lijkt me een mooie basis, niet alleen voor studenten, maar ook voor een kind.

Jelmer.