“Het is zo mooi hier. Veel mensen die hier komen, kennen de geschiedenis van het Engelse Werk niet. Het is eeuwenoud en van oorsprong een verdedigingsbolwerk uit de tijd van Napoleon. Bijna 200 jaar geleden is hier het park aangelegd. Wat nu het Wezenlandenpark voor Zwolle is, was het Engelse Werk voor de Zwollenaren van toen. Er was een openluchttheater en een theehuis en je kon met de paardentram vanuit de stad naar het park. Hier kwamen de dames en heren uit Zwolle om te wandelen, thee te drinken. Zien en gezien worden. Het hele park is nu een Rijksmonument. Vijf jaar geleden organiseerde ik met Carlijn Hartlief de eerste lichtjeswandeling in het Engelse werk in de laatste week van het jaar: een verlichte wandelroute van 2,5 kilometer. Het eerste jaar waren er al een paar honderd deelnemers. De laatste keer in 2019 waren er meer dan 2.500 mensen. Veel deelnemers versieren zichzelf, hun kinderen, hond, rolstoel, buggy of kinderwagen met lichtjes en je ziet dan een prachtige lichtgevende slinger van mensen door het park bewegen. In 2020 kon het niet doorgaan, maar we hopen eind van dit jaar weer een prachtige lichtjeswandeling te organiseren.

Ik maak drie of vier keer per dag een ommetje. Even ontspannen en genieten, ook als het slecht weer is, dan neem ik gewoon een paraplu mee. Ik ben elke dag zeker drie uur buiten. Als ik niet kan wandelen, dan kom ik waarschijnlijk in een zware mentale dip. Als je jarenlang, elke dag, op dezelfde plekken wandelt, dan zie je de omgeving veranderen met de seizoenen en dan weet je precies waar je de vogels, vlinders en eekhoorns vindt. Door al die uren dat ik buiten ben, ken ik de favoriete plekken van allerlei dieren. Met de verrekijker of mijn camera probeer ik ze goed in beeld te krijgen. Er zijn hier in het Engels Werk zeker dertig hotspots van spechten. In het voorjaar is dat zo mooi, dan zie je al die bekkies wijd opengesperd uit het nest komen als ze gevoerd worden. Vorig jaar heb ik dagen op het klaverveldje gelegen, de favoriete plek van de blauwtjes. Als ik een vlinder of vogel zie die ik niet ken, dan zoek ik het op. Ik had een vlinder op de foto gezet die ik nooit eerder had gezien. Ik vraag me dan af of ik dat op waarneming.nl moet zetten, dat is het grootste natuurplatform van Nederland en België, waar je je natuurwaarnemingen op kan slaan en delen. Ik twijfel daar soms over. Je trekt daarmee ook mensen aan die minder zorgvuldig met de natuur omgaan. Ik heb wel de Zwolse Vlindervereniging getipt, die organiseren hier wandelingen. Er zit hier een ijsvogel en die probeer ik op de foto te krijgen. Schrijf maar niet op waar we nu staan, er zijn altijd mensen die dan met een enorme teletoeter veel te dicht aan de waterkant gaan zitten en dan verjagen ze juist de vogels die ze op de foto willen zetten. Je moet opletten wat je doet. Langs de IJssel groeit de wilde kievitsbloem. Het is een zeldzame en beschermde bloem van deze streek en toch komen er dan mensen met een schop om die bloem uit te graven en mee te nemen, dat is toch ongelooflijk?”
𝘏𝘦𝘯𝘬